Eerlijk

Hij appte dat hij naar jazzmuziek aan het luisteren was. Ik keek naar het scherm en beet op mijn lip.

Damn…
Dilemma…

Zet Norah Jones op en ik luister met plezier. Maar ik heb een schurfthekel aan die -zoals ik het noem- nerveuze jazz. Het maakt me onrustig, het resoneert niet. Misschien is het mijn Human Design high sound definition…

Er waren twee keuzes:

• Antwoorden dat ik jazz leuk vind
• Aangeven dat ik niet alle jazz kan waarderen

Het eerste zou de makkelijke keuze zijn voor de korte termijn. Maar stel nou dat dit iets zou worden?

Ik zag mezelf al zitten op zijn bank, terwijl hij zat te genieten van jazzmuziek en ik er geïrriteerd en bitter naast zou zitten.

Die bitterheid had ik dan volledig aan mezelf te danken, omdat ik niet eerlijk was geweest. Puur en alleen uit angst dat hij me zou afwijzen, omdat ik niet van alle jazzmuziek houd.

Ik besloot te gaan zitten met het gevoel. Die angst voor afwijzing er te laten zijn. En daar oké mee te zijn.

Na een keer diep ademgehaald te hebben pakte ik mijn telefoon erbij en appte hem. Dat ik jazz zelf niet heel snel zou opzetten, maar bepaalde stijlen wel kan waarderen. Legde de telefoon weg en haalde nog een keer diep adem.

Afwijzing of niet, ik ben oké.

Ps. Hoe het afliep? We bleken uiteindelijk geen match te zijn, maar dat had niets met onze muzieksmaak te maken.