Energetische speer

“Omhelsd worden door een Projector voelt alsof je energetisch gespietst wordt. Ik krijg liever een knuffel van een Generator.”

Hij zei het terloops en ik wist dat het niet persoonlijk was. Het zijn mechanics.

En toch… ik werd er verdrietig van.

Want het laatste dat ik wil is dat iemand het gevoel krijgt gespietst te worden als ik diegene omhels.

Het herinnerde me aan wat Hiske ooit tegen me zei: “Wow, wat ik jouw aura intens. Het voelt alsof ik hier naakt tegenover je zit.”

Ook die kwam destijds enorm hard bij me binnen. Want dat ongemakkelijke gevoel wil ik niemand geven.

Ik had het er pas met Hiske over toen we elkaar zagen. Dat het me raakte en verdrietig maakte.

“Je had het over mij hè… toen je voor die volle zaal stond en zei dat je de piercing eyes van een Projector op je gericht voelde?”

Ze knikte en zei: “Ik keek wel in jouw richting, maar keek je bewust niet aan. Het gaat erom dat je het doseert. Nu voelt het soms alsof jij steeds met je speer, die penetrerende, gefocuste blik, in de aanslag staat.” Druk gebarend zette ze haar woorden kracht bij tot vermaak van de dames aan het tafeltje naast ons.

“Weet je wel met de punt van de speer vooruit gestoken, klaar om te prikken. Je kunt hem ook rechtop staand, met de pijl naar boven gericht, losjes in de hand houden. Klaar voor de aanval wanneer het nodig is.”

Ik snapte wat ze bedoelde. Wanneer ik 1-op-1 met iemand spreek, ga ik all in. Richt ik al mijn focus op de ander. Ga ik als het ware bij mezelf vandaan.

En dus oefen ik nu het temmen van mijn inner Masai. Probeer ik de aandacht bij de ander te hebben én tegelijkertijd bij mezelf te blijven. Mijn speer niet naar voren gericht, maar naar boven te houden. Wachtend op de uitnodiging om de ander te zien, te gidsen en (spelden)prikjes uit te delen.