Twijfel

TwijfelVertwijfeld stond ik voor me uit te staren, terwijl mijn moeder in de tuin aan het werken was.

Ik vond te veel dingen leuk en kon niet kiezen. Daar maakte ik me enorm druk om, want het ging om mijn studiekeuze. No biggie. Het is maar iets dat je voor de rest van je leven zou doen.

Misschien iets met reizen, want dat vond ik leuk. Op een zaterdag reden mijn ouders met mij naar Utrecht toe, zodat ik een open dag van een toerisme-opleiding kon bezoeken.

Ik stapte het gebouw binnen, keek om me heen en zei tegen mijn ouders: “Oké, we kunnen weer gaan. Dit wordt ‘m niet.”

Zij dachten daar duidelijk anders over. “We zijn niet dat hele eind naar Utrecht gereden om meteen weer om te draaien. We gaan de rondleiding doen!” Zuchtend legde ik me daarbij neer. Wetende dat het geen reet uit zou maken. Het was een nee en het bleef een nee.

Misschien een opleiding journalistiek. Schrijven vond ik immers heel mijn leven al leuk. Wederom op een zaterdag stapten mijn ouders en ik een gebouw in. Dit keer in Tilburg bij de Academie voor Journalistiek en Voorlichting.

Het was complete chaos. De tijd van de presentatie was verkeerd gecommuniceerd (en dat voor een opleiding waar ze je leren communiceren…), er liepen hordes mensen rond en het gebouw leek uit z’n voegen te barsten.

Mijn ouders vroegen of ik naar huis toe wilde gaan. Nooit zal ik de verbazing op hun gezichten vergeten toen ze mij hoorden zeggen:

“Dit wordt ‘m!”

In 2001 studeerde ik af aan de Academie voor Journalistiek en Voorlichting. Een keuze waar ik geen moment spijt van heb gehad.

My spleen knows. My spleen always knows…