Het zijn de kleine wins die het grote verschil maken

Ik heb een ongedefinieerd hart centrum in Human Design. In je not self theme komen daar gevoelens omhoog van je niet goed of waardig genoeg voelen. Of jezelf willen bewijzen om te laten zien dat je kennis of kunde hebt, goed genoeg en waardig bent.

In het verleden heb ik me er absoluut schuldig aan gemaakt om ongevraagd advies te geven (sorry als dat bij jou was…) of dingen roepen in een groep puur en alleen om gezien te worden.

Net luisterde ik naar een podcastaflevering van The Projector Movement over het hebben van een open of ongedefinieerd hart centrum toen er iets klikte.

Ineens besefte ik dat ik dingen minder vaak doe. Minder ongevraagd advies geef en in een groep alleen iets zeg wanneer ik daartoe uitgenodigd word.

Lukt het me altijd? Nee!
Is dat erg? Nee…

Het loslaten van conditioneringen is een proces. Een proces waarbij je steeds weer een stapje zet. Een laagje dieper gaat.

Het gaat niet om het einddoel. Je mag trots zijn op elke kleine stap die je zet. 💪🏻
Heb jij een voorbeeld waaruit blijkt dat je stappen zetten in het loslaten van conditioneringen?